Dentalni implantati postaju trend u stomatologiji kao zamjena prirodnih zuba. U zadnje vrijeme, smatra se da su dentalni implantati u mnogim slučajevima zlatni standard i puno sofisticiranija opcija od klasičnih protetskih mostova ili parcijalnih proteza.
Ugradnja implantata zahtijeva veoma detaljnu i ozbiljnu analizu ‘oralnih’uslova kod pacjenta.
Ugradnja dentalnog implantata je jednostavna hirurška procedure kada je prisutan adekvatan nivo kosti (visina i širina) i zubnog mesa (pripojna gingiva). Međutim, u velikom broju slučajeva stomatolog se suočava sa situacijom da je došlo do gubitka koštanog tkiva zbog, parodontoze, ‘teške’ekstrakcije zuba ili činjenice da je pacjent dugi niz godina bio bez zuba na određenoj lokaciji (prirodno dolazi do resorpcije kosti nakon gubitka zuba). Gubitak koštanog tkiva može se karakterizovati kao horizontalni defekt, vertikalni defekt i kombinovan defekt.
Horizontalni defekt se često naziva buco-lingvalni defekt a odnosi se na širinu koštanog tkiva u vilici. Korekcija horizontalnih defekata je uspješna procedure gdje se koristi kost u kombinaciji sa biološkom membranom.
Kost koja se koristi pripada u jednu od ovih kategorija:
Autograft-kost koja se uzima direktno od pacjenta (sa druge lokacije)
Allograft-kost koja se uzima od genetski sličnih organizama (ljudska)
Xenograft-kost koja se uzima od genetski različitih organizama (npr. životinjska/kravlja je popularna)
Synthetic-sintetska/vještaka kost napravljena od biokompatibilnih materijala
Membrana je material koji se koristi kao barijera koja onemogućava migraciju epitelnog tkiva, koje se relativno brzo regeneriše, na mjesto gdje želimo postići regeneraciju kosti (tkivo koje se sporije regeneriše). Ovakva selektivna regeneracija čiji rezultat je regeneracija kosti a ne mekog tkiva se zove Vođena Tkivan Regeneracija.
Postoje različite vrste membrana. U prošlosti su se najčešće koristile neresorptivne membrane koje su podrazumijevale dodatnu hiruršku intervenciju da se membrane ukloni nakon što je njena funkcija u regeneraciji završena. Trenutno, najčešće se koriste resorptivne membrane koje će se same resorbovati nakon određenog vremena, što čini tretman daleko jednostavnijim jer nema potrebe za dodatnom intervencijom.
Nakon regeneracije kosti, mora se čekati nekoliko mjeseci (4-6 mjeseci) prije ugradnje dentalnog implantata. Nakon što je taj proces zacijeljivanja završen, pristupa se ugradnji dentalnog implantata što je jednostavan zahvat kad je nivo kosti adekvatan.
Vertikalni i kombinovani defekti su kompleksniji u procesu regeneracije i često postoje biološka ograničenja koliko kosti u mm možemo očekivati nakon ovakve intervencije.
